gurup vakti - Biz Erzurum'da 33 Kişiydik

Biz Erzurum'da 33 Kişiydik

Biz Erzurum'da
33 Kişiydik

* * * * *

Zaman yitik sanki hiç yaşanmamış Bu mekan ne ilk ne son durak Karşıda çifte minare bak Taşı işleyen nakkaş hem selçuklu hem Dadaş Burda mevsim ikimizde biri Biz marifetnameyle bir akşamı yaprak yaprak çevirip Geceye ferman açtık Okuduk dudakla el arası tartıp her sözü bir bir Sonra darasını düştük Ve biz ölümden çok zulmü gördük Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik *******

Gece oltu taşıdır işlenir Ve tesbihe dönüşür zaman Geçer parmak uçlarımızdan Sonra ağarlanır toprak güze dökerek hüznü Hırkasına bürünmüş Bir derviş suskunluğunda gelir kış Burda mevsim ikimizden biri Bir de kadınlarımız Yüzleri kavruk gözleri iri Konuşunca gök susunca toprak Gülü türküleyip akşam sabah Oturup evlerinde onlar Acıyı kilim gibi dokudular Biz onları çocuklarımıza sıla Kendimize gurbet bilip Çiçeği burnunda bıraktık Biz ceylanı vurulmuş dağdık ************
Kar iner isyan gibi çabuk Ölüm gibi sessiz ve dakik Palandöken kolları gürgen Gözleri çiğdem, göğsü kekik Ve biz ölümden çok zulmü gördük Palandöken hem yassı hem dik Bir sabah kepenkleri kar tipisi gibi indirip birden Öpüp yüzünü toprağın ağır ve derin Bir günü isyana böyle çevirdik Kar Palandökenin börkü Bundan gayrısını giymedik Giymeyeceğiz dedik Ve bu söz üzre başımızı göğe, sakalımızı yere Boynumuzu ipe verdik Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik ********

Şimdi onlarsız bu toprak Acıdan kıraç, hüzünden çorak Kışın dertli yazın emrah Ve mevsim ikimizden biri Biz Erzurum'da otuzüç kişiydik

Kaynak;Arif AY
http://www.siirfm.com/erzurum-arif-ay/

  Biz Erzurum'da 33 Kişiydik