akşamları garip olur ankaranın
buruk bir rüzgar öperken sisli sokakları
evlerine dönme telaşında yorgun insanlar
külüstür dolmuşlarda geyik muhabbeti
az sonra ya sis kalkar ya kesilir rüzgar
sen  cebeciden geçtiysen   deniz kızı
bozuk teyplerde çalınan
türkülerimizden içtiysen  bir yudum olsun
ve yüreğine çökmediyse sızı
senin yüreğin yok anlaşılan
ama gözlerinde hareler var
sen ay altında denizden geçmişsin 
-inkar etme
ılık meltemler altında
dinle beni
yüreğimde yareler var
deniz kızı
sende derde çareler var
"yok" eyleme –dinle beni
 
************* 
 
 
ankaranın akşamları garip olur garip
gecekonduda  bir kilim serip 
oturmuşsan teneke sobanın başına
üç beş çocukla beraber
kaşık sallarken tarhana aşına 
iş bulamama korkusuysa konuşulan
baba yutkunuyorsa iki de bir eğer
ve yüreğine çökmediyse sızı
senin insafın yok anlaşılan
insaf adamın hasına has duygu
az sonra biraz sonra 
uyanacak senin ankaran
benim ankarama çöktüğünde uyku
 

************* 
 
 
dinle beni
yüreğimde yareler var
sana sevdalarımı anlatmaya kalksam
şuramda başlıyor sızı
karışıyor biri birine ankaralar
deniz kızı 
inkar etme
sende bu derde çareler var
karıştırma akla karayı
ya "sevdasından mürted" de astır beni
insafı tekmeleyip
ya da benim ol sustur beni 
kem kümlerle kekeleyip
bastırma deli damarıma
yaktırma bana ankarayı
"demedi" deme
"yok" eyleme 
-dinle beni

  *************