100.Bölüm

100:0 Mezmur - Şükretmek için
    100:1 Ey bütün dünya, RAB'be sevinç çığlıkları yükseltin!
    100:2 O'na neşeyle kulluk edin,
      Sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna!

    100:3 Bilin ki RAB Tanrı'dır.
      Bizi yaratan O'dur, biz de O'nunuz, 
      O'nun halkı, otlağının koyunlarıyız.

    100:4 Kapılarına şükranla,
      Avlularına övgüyle girin!
      Şükredin O'na, adına övgüler sunun!

    100:5 Çünkü RAB iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur.
      Sadakati kuşaklar boyunca sürer.

101.Bölüm

101:0 Davut'un mezmuru
    101:1 Sevgini ve adaletini ezgilerle anacağım,
      Seni ilahilerle öveceğim, ya RAB.
    101:2 Dürüst davranmaya özen göstereceğim,
      Ne zaman geleceksin bana?

    Temiz bir yaşam süreceğim evimde,
    101:3 Önümde alçaklığa izin vermeyeceğim.
      Tiksinirim döneklerin işinden,
      Etkilemez beni.
    101:4 Uzak olsun benden sapıklık,
      Tanımak istemem kötülüğü.
    101:5 Yok ederim dostunu gizlice çekiştireni,
      Katlanamam tepeden bakan, gururlu insana.

    101:6 Gözüm ülkenin sadık insanları üzerinde olacak,
      Yanımda oturmalarını isterim;
      Bana dürüst yaşayan kişi hizmet edecek.

    101:7 Dolap çeviren evimde oturmayacak,
      Yalan söyleyen gözümün önünde durmayacak.
    101:8 Her sabah ülkedeki kötüleri yok ederek
      Bütün haksızları RAB'bin kentinden söküp atacağım.

102.Bölüm

102:0 Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası
    102:1 Ya RAB, duamı işit,
      Yakarışım sana erişsin.
    102:2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme,
      Kulak ver sesime,
      Seslenince yanıt ver bana hemen.

    102:3 Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor,
      Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
    102:4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu,
      Ekmek yemeyi bile unuttum.
    102:5 Bir deri bir kemiğe döndüm
      Acı acı inlemekten.
    102:6 Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum,
      Viranelerdeki kukumav gibiyim.
    102:7 Gözüme uyku girmiyor,
      Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
    102:8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor,
      Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

    102:9 102:10 Kızıp öfkelendiğin için
      Külü ekmek gibi yiyor,
      İçeceğime gözyaşı katıyorum.
      Beni kaldırıp bir yana attın.
    102:11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte,
      Ot gibi sararmaktayım.

    102:12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB,
      Ünün kuşaklar boyu sürer.
    102:13 Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin,
      Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
    102:14 Kulların onun taşlarından hoşlanır,
      Tozunu bile severler.
    102:15 Uluslar RAB'bin adından,
      Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
    102:16 Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak,
      Görkem içinde görünecek.
    102:17 Yoksulların duasına kulak verecek,
      Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

    102:18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın,
      Öyle ki, henüz doğmamış insanlar
      RAB'be övgüler sunsun.
    102:19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı,
      Göklerden yeryüzünü gözetledi,
    102:20 Tutsakların iniltisini duymak,
      Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
    102:21 102:22 Böylece halklar ve krallıklar
      RAB'be tapınmak için toplanınca,
      O'nun adı Siyon'da,
      Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.

    102:23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda,
      Ömrümü kısalttı.
    102:24 «Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!» dedim.
      «Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

    102:25 «Çok önceden attın dünyanın temellerini,
      Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
    102:26 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın.
      Hepsi bir giysi gibi eskiyecek.
      Onları bir kaftan gibi değiştireceksin,
      Geçip gidecekler.
    102:27 Ama sen hep aynısın,
      Yılların tükenmeyecek.
    102:28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları,
      Senin önünde duracak soyları.»

103.Bölüm

103:0 Davut'un mezmuru
    103:1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
      O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!
    103:2 RAB'be övgüler sun, ey canım!
      İyiliklerinin hiçbirini unutma!
    103:3 Bütün suçlarını bağışlayan,
      Bütün hastalıklarını iyileştiren,
    103:4 Canını ölüm çukurundan kurtaran,
      Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,
    103:5 Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur,
      Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.

    103:6 RAB bütün düşkünlere
      Hak ve adalet sağlar.
    103:7 Kendi yöntemlerini Musa'ya,
      İşlerini İsrailliler'e açıkladı.
    103:8 RAB sevecen ve lütfedendir,
      Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
    103:9 Sürekli suçlamaz,
      Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.
    103:10 Bize günahlarımıza göre davranmaz,
      Suçlarımızın karşılığını vermez.
    103:11 Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse,
      Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.
    103:12 Doğu batıdan ne kadar uzaksa,
      O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.
    103:13 Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa,
      RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.
    103:14 Çünkü mayamızı bilir,
      Toprak olduğumuzu anımsar.

    103:15 İnsana gelince, ota benzer ömrü,
      Kır çiçeği gibi serpilir;
    103:16 Rüzgar üzerine esince yok olur gider,
      Bulunduğu yer onu tanımaz.
    103:17 103:18 Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever,
      Antlaşmasına uyan
      Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.

    103:19 RAB tahtını göklere kurmuştur,
      O'nun egemenliği her yeri kapsar.
    103:20 RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri,
      O'nun sözünü dinleyen,
      Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!
    103:21 RAB'be övgüler sunun, ey sizler,
      O'nun bütün göksel orduları,
      İsteğini yerine getiren kulları!
    103:22 RAB'be övgüler sunun,
      Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar!
      RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!

104.Bölüm

    104:1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
      Ya RAB Tanrım, ne ulusun!
      Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
    104:2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
      Gökleri bir çadır gibi geren,
    104:3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
      Bulutları kendine savaş arabası yapan,
      Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
    104:4 Rüzgarları kendine haberci,
      Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. 

    104:5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
      Asla sarsılmasın diye.
    104:6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
      Sular dağların üzerinde durdu.
    104:7 Sen kükreyince sular kaçtı,
      Göğü gürletince hemen çekildi.
    104:8 Dağları aşıp derelere aktı,
      Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
    104:9 Bir sınır koydun önlerine,
      Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

    104:10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar,
      Dağların arasından akar.
    104:11 Bütün kır hayvanlarını suvarır,
      Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
    104:12 Kuşlar yanlarında yuva kurar,
      Dalların arasında ötüşürler.
    104:13 Gökteki evinden dağları sularsın,
      Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

    104:14 Hayvanlar için ot,
      İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;
      İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
    104:15 Yüreklerini sevindiren şarabı,
      Yüzlerini güldüren zeytinyağını,
      Güçlerini arttıran ekmeği hep sen verirsin.

    104:16 RAB'bin ağaçları,
      Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
    104:17 Kuşlar orada yuva yapar,
      Leyleğin evi ise çamlardadır.
    104:18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,
      Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
    104:19 Mevsimleri göstersin diye ayı,
      Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
    104:20 Karartırsın ortalığı, gece olur,
      Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
    104:21 Genç aslan av peşinde kükrer,
      Tanrı'dan yiyecek ister.
    104:22 Güneş doğunca
      İnlerine çekilir, yatarlar.
    104:23 İnsan işine gider,
      Akşama dek çalışmak için.

    104:24 Ya RAB, ne çok eserin var!
      Hepsini bilgece yaptın;
      Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
    104:25 İşte uçsuz bucaksız denizler,
      İçinde kaynaşan sayısız canlılar,
      Büyük küçük yaratıklar.
    104:26 Orada gemiler dolaşır,
      İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

    104:27 Hepsi seni bekliyor,
      Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
    104:28 Sen verince onlar toplar,
      Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
    104:29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,
      Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
    104:30 Ruhun'u gönderince var olurlar,
      Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

    104:31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün!
      Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
    104:32 O bakınca yeryüzü titrer,
      O dokununca dağlar tüter.
    104:33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek,
      Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
    104:34 Düşüncem ona hoş görünsün,
      Sevincim RAB olsun!
    104:35 Tükensin dünyadaki günahlılar,
      Yok olsun artık kötüler!
      RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
      RAB'be övgüler sunun!

105.Bölüm

105:0
    105:1 RAB'be şükredin, O'na yakarın,
      Halklara duyurun yaptıklarını!
    105:2 O'nu ezgilerle, ilahilerle övün,
      Bütün harikalarını anlatın!
    105:3 Kutsal adıyla övünün,
      Sevinsin RAB'be yönelenler!
    105:4 RAB'be ve O'nun gücüne bakın,
      Durmadan O'nun yüzünü arayın!
    105:5 105:6 Ey sizler, kulu İbrahim'in soyu,
      Seçtiği Yakupoğulları,
      O'nun yaptığı harikaları,
      Olağanüstü işlerini
      Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!

    105:7 Tanrımız RAB O'dur,
      Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.
    105:8 105:9 O antlaşmasını,
      Bin kuşak için verdiği sözü,
      İbrahim'le yaptığı antlaşmayı,
      İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.
    105:10 105:11 «Hakkınıza düşen mülk olarak
      Kenan ülkesini size vereceğim» diyerek,
      Bunu Yakup için bir kural,
      İsrail'le sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.

    105:12 O zaman bir avuç insandılar,
      Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.
    105:13 Bir ulustan öbürüne,
      Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.
    105:14 RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi,
      Onlar için kralları bile payladı:
    105:15 «Meshettiklerime dokunmayın,
      Peygamberlerime kötülük etmeyin!» dedi.

    105:16 Ülkeye kıtlık gönderdi,
      Bütün yiyeceklerini yok etti.
    105:17 Önlerinden bir adam göndermişti,
      Köle olarak satılan Yusuf'tu bu.
    105:18 Zincir vurup incittiler ayaklarını,
      Demir halka geçirdiler boynuna,
    105:19 Söyledikleri gerçekleşinceye dek,
      RAB'bin sözü onu sınadı.
    105:20 Kral adam gönderip Yusuf'u salıverdi,
      Halklara egemen olan onu özgür kıldı.
    105:21 Onu kendi sarayının efendisi,
      Bütün varlığının sorumlusu yaptı;
    105:22 Önderlerini istediği gibi eğitsin,
      İleri gelenlerine akıl versin diye.

    105:23 O zaman İsrail Mısır'a gitti,
      Yakup Ham ülkesine yerleşti.
    105:24 RAB halkını alabildiğine çoğalttı,
      Düşmanlarından sayıca arttırdı onları.
    105:25 Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının:
      Halkından tiksindiler,
      Kullarına kurnazca davrandılar.

    105:26 Kulu Musa'yı,
      Seçtiği Harun'u gönderdi aralarına.
    105:27 Onlar gösterdiler RAB'bin belirtilerini,
      Ham ülkesinde şaşılası işlerini.
    105:28 Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB,
      Çünkü Mısırlılar O'nun sözlerine karşı gelmişti.
    105:29 Kana çevirdi sularını,
      Öldürdü balıklarını.
    105:30 Ülkede kurbağalar kaynaştı
      Krallarının odalarına kadar.
    105:31 RAB buyurunca sinek sürüleri,
      Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.
    105:32 Dolu yağdırdı yağmur yerine,
      Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.
    105:33 Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu,
      Parçaladı ülkenin ağaçlarını.
    105:34 O buyurunca çekirgeler,
      Sayısız yavrular kaynadı.
    105:35 Ülkenin bütün bitkilerini yediler,
      Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.
    105:36 RAB ülkede ilk doğanların hepsini,
      İlk çocuklarını öldürdü.

    105:37 İsrailliler'i ülkeden altın ve gümüşle çıkardı,
      Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.
    105:38 Onlar gidince Mısır sevindi,
      Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısır'ın üzerine.
    105:39 RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine,
      Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.
    105:40 İstediler, bıldırcın gönderdi,
      Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.
    105:41 Kayayı yardı, sular fışkırdı,
      Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.
    105:42 Çünkü kutsal sözünü,
      Kulu İbrahim'e verdiği sözü anımsadı.

    105:43 Halkını sevinç içinde,
      Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.
    105:44 Ulusların topraklarını verdi onlara.
      Halkların emeğini miras aldılar;
    105:45 Kurallarını yerine getirsinler,
      Yasalarına uysunlar diye.

      RAB'be övgüler sunun!

106.Bölüm

106:0
    106:1 Övgüler sunun, RAB'be!
      RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur.
    106:2 RAB'bin büyük işlerini kim anlatabilir,
      Kim O'na yeterince övgü sunabilir?
    106:3 Ne mutlu adalete uyanlara,
      Sürekli doğru olanı yapanlara!

    106:4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni,
      Onları kurtardığında ilgilen benimle.
    106:5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim,
      Ulusunun sevincini,
      Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

    106:6 Atalarımız gibi biz de günah işledik,
      Suç işledik, kötülük ettik.
    106:7 Atalarımız Mısır'dayken
      Yaptığın harikaları anlamadı,
      Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı,
      Denizde, Kızıldeniz'de başkaldırdılar.
    106:8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için,
      Adı uğruna kurtardı onları.
    106:9 Kızıldeniz'i azarladı, kurudu deniz,
      Yürüdüler enginde O'nun öncülüğünde,
      Çölde yürür gibi.
    106:10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları,
      Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
    106:11 Sular yuttu hasımlarını,
      Hiçbiri kurtulmadı.
    106:12 O zaman atalarımız O'nun sözlerine inandılar,
      Ezgiler söyleyerek O'nu övdüler.

    106:13 Ne var ki, RAB'bin yaptıklarını çabucak unuttular,
      Öğüt vermesini beklemediler.
    106:14 Özlemle kıvrandılar çölde,
      Tanrı'yı denediler ıssız yerlerde.
    106:15 Tanrı onlara istediklerini verdi,
      Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

    106:16 Onlar ordugahlarında Musa'yı,
      RAB'bin kutsal kulu Harun'u kıskanınca,
    106:17 Yer yarıldı ve Datan'ı yuttu,
      Aviram'la yandaşlarının üzerine kapandı.
    106:18 Ateş kavurdu onları izleyenleri,
      Alev yaktı kötüleri.

    106:19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horev'de,
      Dökme bir puta tapındılar.
    106:20 Tanrı'nın yüceliğini,
      Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
    106:21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı'yı,
      Mısır'da yaptığı büyük işleri,
    106:22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları,
      Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
    106:23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı,
      Ama seçkin kulu Musa O'nun önündeki gedikte durarak,
      Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O'nu.

    106:24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi,
      Tanrı'nın verdiği söze inanmadılar.
    106:25 Çadırlarında söylendiler,
      Dinlemediler RAB'bin sesini.
    106:26 106:27 Bu yüzden RAB elini kaldırdı
      Ve çölde onları yere sereceğine,
      Soylarını ulusların arasına saçacağına,
      Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

    106:28 Sonra Baal-Peor'a bel bağladılar,
      Ölülere sunulan kurbanları yediler.
    106:29 Öfkelendirdiler RAB'bi yaptıklarıyla,
      Salgın hastalık çıktı aralarında.
    106:30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi,
      Felaketi önledi.
    106:31 Bu doğruluk sayıldı ona,
      Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

    106:32 Yine RAB'bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında,
      Musa'nın başına dert açıldı onlar yüzünden;
    106:33 Çünkü onu sinirlendirdiler,
      O da düşünmeden konuştu.

    106:34 RAB'bin onlara buyurduğu gibi
      Yok etmediler halkları,
    106:35 Tersine öteki uluslara karıştılar,
      Onların törelerini öğrendiler.
    106:36 Putlarına taptılar,
      Bu da onlara tuzak oldu.
    106:37 Oğullarını, kızlarını
      Cinlere kurban ettiler.
    106:38 Kenan putlarına kurban olsun diye
      Oğullarının, kızlarının kanını,
      Suçsuzların kanını döktüler;
      Ülke onların kanıyla kirlendi.
    106:39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar,
      Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

    106:40 RAB'bin öfkesi parladı halkına karşı,
      Tiksindi kendi halkından.
    106:41 Onları ulusların eline teslim etti.
      Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
    106:42 Düşmanları onları ezdi,
      Boyun eğdirdi hepsine.
    106:43 RAB onları birçok kez kurtardı,
      Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı
      Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
    106:44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla
      Yakarışlarını duyunca.
    106:45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna,
      Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
    106:46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

    106:47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB,
      Topla bizi ulusların arasından.
      Kutsal adına şükredelim,
      Yüceliğinle övünelim.

    106:48 Öncesizlikten sonsuza dek,
      İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun!
      Bütün halk, «Amin!» desin.
      RAB'be övgüler olsun!

107.Bölüm

    107:1 RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur.
    107:2 Böyle desin RAB'bin kurtardıkları,
      Düşman pençesinden özgür kıldıkları,
    107:3 Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden, 
      Bütün ülkelerden topladıkları.

    107:4 Issız çöllerde dolaştılar,
      Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.
    107:5 Aç, susuz,
      Sefil oldular.
    107:6 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar,
      RAB kurtardı onları dertlerinden.
    107:7 Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek,
      Onlara doğru yolda öncülük etti.
    107:8 Şükretsinler RAB'be sevgisi için,
      İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.
    107:9 Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir,
      Aç canı iyiliklerle doyurur.

    107:10 Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar,
      Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.
    107:11 Çünkü Tanrı'nın buyruklarına karşı çıkmışlardı,
      Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesi'nin öğüdünü.
    107:12 Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti,
      Çöktüler, yardım eden olmadı.
    107:13 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar,
      RAB kurtardı onları dertlerinden;
    107:14 Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan,
      Kopardı zincirlerini.
    107:15 Şükretsinler RAB'be sevgisi için,
      İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
    107:16 Çünkü tunç kapıları kırdı,
      Demir kapı kollarını parçaladı O.

    107:17 Cezalarını buldu aptallar,
      Suçları, isyanları yüzünden.
    107:18 İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden,
      Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.
    107:19 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar,
      RAB kurtardı onları dertlerinden.
    107:20 Sözünü gönderip iyileştirdi onları,
      Kurtardı ölüm çukurundan.
    107:21 Şükretsinler RAB'be sevgisi için,
      İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
    107:22 Şükran kurbanları sunsunlar
      Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar O'nun yaptıklarını!

    107:23 Gemilerle denize açılanlar,
      Okyanuslarda iş yapanlar,
    107:24 RAB'bin işlerini,
      Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.
    107:25 Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu,
      Dalgalar şaha kalktı.
    107:26 Göklere yükselip diplere indi gemiler,
      Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,
    107:27 Sarhoş gibi sallanıp sendelediler,
      Ustalıkları işe yaramadı.
    107:28 O zaman sıkıntı içinde RAB'be yakardılar,
      RAB kurtardı onları dertlerinden.
    107:29 Fırtınayı limanlığa çevirdi,
      Yatıştı dalgalar;
    107:30 Rahatlayınca sevindiler,
      Diledikleri limana götürdü RAB onları.
    107:31 Şükretsinler RAB'be sevgisi için,
      İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
    107:32 Yüceltsinler O'nu halk topluluğunda,
      Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.

    107:33 Irmakları çöle çevirir,
      Pınarları kurak toprağa,
    107:34 Verimli toprağı çorak alana,
      Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.
    107:35 Çölü su birikintisine çevirir,
      Kuru toprağı pınara.
    107:36 Açları yerleştirir oraya;
      Oturacak bir kent kursunlar,
    107:37 Tarlalar ekip bağlar diksinler,
      Bol ürün alsınlar diye.
    107:38 RAB'bin kutsamasıyla,
      Çoğaldılar alabildiğine,
      Eksiltmedi hayvanlarını.

    107:39 Sonra azaldılar, alçaldılar,
      Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.
    107:40 RAB rezalet saçtı soylular üzerine,
      Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.
    107:41 Ama yoksulu sefaletten kurtardı,
      Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.
    107:42 Doğru insanlar görüp sevinecek,
      Kötülerse ağzını kapayacak.

    107:43 Aklı olan bunları göz önünde tutsun,
      RAB'bin sevgisini dikkate alsın.

108.Bölüm

108:0 Ezgi - Davut'un mezmuru
    108:1 Kararlıyım, ey Tanrı,
      Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!
    108:2 Uyan, ey lir, ey çenk,
      Seheri ben uyandırayım!
    108:3 Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB,
      Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.
    108:4 Çünkü sevgin göklere erişir,
      Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

    108:5 Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı,
      Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!
    108:6 Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,
      Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

    108:7 Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:
      «Şekem'i sevinçle bölüştürecek,
      Sukkot Vadisi'ni ölçeceğim.
    108:8 Gilat benimdir, Manaşşe de benim,
      Efrayim miğferim,
      Yahuda asam.
    108:9 Moav yıkanma leğenim,
      Edom'un üzerine çarığımı fırlatacağım, 
      Filist'e zaferle haykıracağım.»

    108:10 Kim beni surlu kente götürecek?
      Kim bana Edom'a kadar yol gösterecek?
    108:11 Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?
      Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?
    108:12 Yardım et bize düşmana karşı,
      Çünkü boştur insan yardımı.
    108:13 Tanrı'yla zafer kazanırız,
      O çiğner düşmanlarımızı.

109.Bölüm

109:0 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru
    109:1 Ey övgüler sunduğum Tanrı,
      Sessiz kalma!
    109:2 Çünkü kötüler, yalancılar
      Bana karşı ağzını açtı,
      Karalıyorlar beni.
    109:3 Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp
      Yok yere bana savaş açtılar.
    109:4 Sevgime karşılık bana düşman oldular,
      Bense dua etmekteyim.
    109:5 İyiliğime kötülük,
      Sevgime nefretle karşılık verdiler.

    109:6 Kötü bir adam koy düşmanın başına,
      Sağında onu suçlayan biri dursun!
    109:7 Yargılanınca suçlu çıksın,
      Duası bile günah sayılsın!
    109:8 Ömrü kısa olsun,
      Görevini bir başkası üstlensin!
    109:9 Çocukları öksüz,
      Karısı dul kalsın!
    109:10 Çocukları avare gezip dilensin,
      Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
    109:11 Bütün malları tefecinin ağına düşsün,
      Emeğini yabancılar yağmalasın!
    109:12 Kimse ona sevgi göstermesin,
      Öksüzlerine acıyan olmasın!
    109:13 Soyu kurusun,
      Bir kuşak sonra adı silinsin!
    109:14 Atalarının suçları RAB'bin önünde anılsın,
      Annesinin günahı silinmesin!
    109:15 Günahları hep RAB'bin önünde dursun,
      RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
    109:16 Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi,
      Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula,
      Yüreği kırık insana.
    109:17 Sevdiği lanet başına gelsin!
      Madem kutsamaktan hoşlanmıyor,
      Uzak olsun ondan kutsamak!
    109:18 Laneti bir giysi gibi giydi,
      Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
    109:19 Bir giysi gibi onu örtünsün,
      Bir kuşak gibi hep onu sarsın! 

    109:20 Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere,
      RAB böyle karşılık versin!
    109:21 Ama sen, ey Egemen RAB,
      Adın uğruna bana ilgi göster;
      Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
    109:22 Çünkü düşkün ve yoksulum,
      Yüreğim yaralı içimde.
    109:23 Batan güneş gibi geçip gidiyorum,
      Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
    109:24 Dizlerim titriyor oruç tutmaktan;
      Bir deri bir kemiğe döndüm.
    109:25 Düşmanlarıma yüzkarası oldum;
      Beni görünce kafalarını sallıyorlar!

    109:26 Yardım et bana, ya RAB Tanrım;
      Kurtar beni sevgin uğruna!
    109:27 Bilsinler bu işte senin elin olduğunu,
      Bunu senin yaptığını, ya RAB!
    109:28 Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni,
      Bana saldıranlar utanacak,
      Ben kulunsa sevineceğim.
    109:29 Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar,
      Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!

    109:30 RAB'be çok şükredeceğim,
      Kalabalığın arasında O'na övgüler dizeceğim;
    109:31 Çünkü O yoksulun sağında durur,
      Onu yargılayanlardan kurtarmak için.

110.Bölüm

110:0 Davut'un mezmuru
    110:1 RAB efendime:
      «Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dek 
      Sağımda otur» diyor.

    110:2 RAB Siyon'dan uzatacak kudret asanı,
      Düşmanlarının ortasında egemenlik sür!
    110:3 Savaşacağın gün
      Gönüllü gidecek askerlerin.
      Seherin bağrından doğan çiy gibi
      Kutsal giysiler içinde
      Sana gelecek gençlerin.
    110:4 RAB ant içti, kararından dönmez:
      «Melkisedek düzeni uyarınca
      Sonsuza dek kâhinsin sen!» dedi.

    110:5 Rab senin sağındadır,
      Kralları ezecek öfkelendiği gün.
    110:6 Ulusları yargılayacak, ortalığı cesetler dolduracak,
      Dünyanın dört bucağında başları ezecek.
    110:7 Yol kenarındaki dereden su içecek;
      Bu yüzden başını dik tutacak.

111.Bölüm

    111:1 Övgüler sunun RAB'be!

    Doğru insanların toplantısında,
      Topluluk içinde,
      Bütün yüreğimle RAB'be şükredeceğim.
    111:2 RAB'bin işleri büyüktür,
      Onlardan zevk alanlar hep onları düşünür.
    111:3 O'nun yaptıkları yüce ve görkemlidir,
      Doğruluğu sonsuza dek sürer.

    111:4 RAB unutulmayacak harikalar yaptı,
      O sevecen ve lütfedendir.
    111:5 Kendisinden korkanları besler,
      Antlaşmasını sonsuza dek anımsar.
    111:6 Ulusların topraklarını kendi halkına vermekle
      Gösterdi onlara işlerinin gücünü.

    111:7 Yaptığı her işte sadık ve adildir,
      Bütün koşulları güvenilirdir;
    111:8 Sonsuza dek sürer,
      Sadakat ve doğrulukla yapılır.
    111:9 O halkının kurtuluşunu sağladı,
      Antlaşmasını sonsuza dek geçerli kıldı.
      Adı kutsal ve müthiştir.
    111:10 Bilgeliğin temeli RAB korkusudur,
      O'nun kurallarını yerine getiren herkes
      Sağduyu sahibi olur.
      O'na sonsuza dek övgü sunulur!

112.Bölüm

    112:1 Övgüler sunun RAB'be!

    Ne mutlu RAB'den korkan insana,
      O'nun buyruklarından büyük zevk alana!
    112:2 Soyu yeryüzünde güç kazanacak,
      Doğruların kuşağı kutsanacak.
    112:3 Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden,
      Sonsuza dek sürer doğruluğu.

    112:4 Karanlıkta ışık doğar dürüstler için,
      Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.
    112:5 Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren,
      İşlerini adaletle yürüten insana!
    112:6 Asla sarsılmaz,
      Sonsuza dek anılır doğru insan.

    112:7 Kötü haberden korkmaz,
      Yüreği sarsılmaz, RAB'be güvenir.
    112:8 Gözü pektir, korku nedir bilmez,
      Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.
    112:9 Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi;
      Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır,
      Gücü ve saygınlığı artar.
    112:10 Kötü kişi bunu görünce kudurur,
      Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir.
      Kötülerin dileği boşa çıkar.

113.Bölüm

    113:1 Övgüler sunun RAB'be!

    Övgüler sunun, ey RAB'bin kulları,
      RAB'bin adına övgüler sunun!

    113:2 Şimdiden sonsuza dek
      RAB'bin adına şükürler olsun!
    113:3 Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar
      RAB'bin adına övgüler sunulmalı!
    113:4 RAB bütün uluslara egemendir,
      Görkemi gökleri aşar.

    113:5 Var mı Tanrımız RAB gibi,
      Yücelerde oturan,
    113:6 Göklerde ve yeryüzünde olanlara
      Bakmak için eğilen?
    113:7 Düşkünü yerden kaldırır,
      Yoksulu çöplükten çıkarır;
    113:8 Soylularla,
      Halkının soylularıyla birlikte oturtsun diye.
    113:9 Kısır kadını evde oturtur,
      Çocuk sahibi mutlu bir anne kılar.

    RAB'be övgüler sunun!

114.Bölüm

    114:1 İsrail Mısır'dan çıktığında,
      Yakup'un soyu yabancı dil konuşan bir halktan ayrıldığında,
    114:2 Yahuda Rab'bin kutsal yeri oldu,
      İsrail de O'nun krallığı.

    114:3 Deniz olanı görüp geri çekildi,
      Şeria Irmağı tersine aktı.
    114:4 Dağlar koç gibi,
      Tepeler kuzu gibi sıçradı.

    114:5 Ey deniz, sana ne oldu da kaçtın?
      Ey Şeria, neden tersine aktın?
    114:6 Ey dağlar, niçin koç gibi,
      Ey tepeler, niçin kuzu gibi sıçradınız?

    114:7 114:8 Titre, ey yeryüzü,
      Kayayı havuza,
      Çakmaktaşını pınara çeviren Rab'bin önünde,
      Yakup'un Tanrısı'nın huzurunda.

116.Bölüm

    116:1 RAB'bi seviyorum,
      Çünkü O feryadımı duyar.
    116:2 Bana kulak verdiği için,
      Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.
    116:3 Ölüm iplerine dolaşmıştım,
      Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
      Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
    116:4 O zaman RAB'be yakardım,
      «Aman, ya RAB, kurtar canımı!» dedim.

    116:5 RAB lütufkâr ve adildir,
      Sevecendir Tanrımız.
    116:6 RAB saf insanları korur,
      Tükendiğim zaman beni kurtardı.
    116:7 Ey canım, yine huzura kavuş,
      Çünkü RAB sana iyilik etti.

    116:8 Sen, ya RAB, canımı ölümden,
      Gözlerimi yaştan,
      Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
    116:9 Yaşayanların diyarında,
      RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.
    116:10 İman ettim,
      «Büyük acı çekiyorum» dediğim zaman bile. 
    116:11 Şaşkınlık içinde,
      «Bütün insanlar yalancı» dedim.

    116:12 Ne karşılık verebilirim RAB'be,
      Bana yaptığı onca iyilik için?
    116:13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
      RAB'be sesleneceğim.
    116:14 Bütün halkının önünde,
      RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.
    116:15 RAB'bin gözünde değerlidir 
      Sadık kullarının ölümü.
    116:16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
      Kulun, hizmetçinin oğluyum,
      Sen çözdün bağlarımı.
    116:17 Ya RAB, sana seslenecek,
      Şükran kurbanı sunacağım.
    116:18 RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim
      Bütün halkının önünde,
    116:19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
      Senin orta yerinde, ey Yeruşalim!

    RAB'be övgüler sunun!

117.Bölüm

    117:1 Ey bütün uluslar, RAB'be övgüler sunun!
      Ey bütün halklar, O'nu yüceltin!
    117:2 Çünkü bize beslediği sevgi büyüktür,
      RAB'bin sadakati sonsuza dek sürer.

    RAB'be övgüler sunun!

118.Bölüm

    118:1 RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur.
    118:2 «Sonsuzdur sevgisi!» desin İsrail halkı.
    118:3 «Sonsuzdur sevgisi!» desin Harun'un soyu.
    118:4 «Sonsuzdur sevgisi!» desin RAB'den korkanlar.

    118:5 Sıkıntı içinde RAB'be seslendim;
      Yanıtladı, rahata kavuşturdu beni.
    118:6 RAB benden yana, korkmam;
      İnsan bana ne yapabilir?
    118:7 RAB benden yana, benim yardımcım,
      Benden nefret edenlerin sonuna zaferle bakacağım.
    118:8 RAB'be sığınmak
      İnsana güvenmekten iyidir.
    118:9 RAB'be sığınmak
      Soylulara güvenmekten iyidir.

    118:10 Bütün uluslar beni kuşattı,
      RAB'bin adıyla püskürttüm onları.
    118:11 Kuşattılar, sardılar beni,
      RAB'bin adıyla püskürttüm onları.
    118:12 Arılar gibi sardılar beni,
      Ama diken ateşi gibi sönüverdiler;
      RAB'bin adıyla püskürttüm onları.
    118:13 İtilip kakıldım,  düşmek üzereydim,
      Ama RAB yardım etti bana.
    118:14 RAB gücüm ve ezgimdir,
      O kurtardı beni.

    118:15 Sevinç ve zafer çığlıkları
      Çınlıyor doğruların çadırlarında:
      «RAB'bin sağ eli güçlü işler yapar!
    118:16 RAB'bin sağ eli üstündür,
      RAB'bin sağ eli güçlü işler yapar!»
    118:17 Ölmeyecek, yaşayacağım,
      RAB'bin yaptıklarını duyuracağım.
    118:18 RAB beni şiddetle yola getirdi,
      Ama ölüme terk etmedi.

    118:19 Açın bana adalet kapılarını,
      Girip RAB'be şükredeyim.

    118:20 İşte budur RAB'bin kapısı!
      Doğrular girebilir oradan.

    118:21 Sana şükrederim, çünkü bana yanıt verdin,
      Kurtarıcım oldun.
    118:22 Yapıcıların reddettiği taş,
      Köşenin baş taşı oldu.
    118:23 RAB'bin işidir bu,
      Gözümüzde harika bir iş!
    118:24 Bugün RAB'bin yarattığı gündür,
      Onun için sevinip coşalım!
    118:25 Ne olur, ya RAB, kurtar bizi,
      Ne olur, başarılı kıl bizi!

    118:26 Kutsansın RAB'bin adıyla gelen!
      Kutsuyoruz sizi RAB'bin evinden.
    118:27 RAB Tanrı'dır, aydınlattı bizi.
      İplerle bağlayın bayram kurbanını, 
      İlerleyin sunağın boynuzlarına kadar.

    118:28 Tanrım sensin, şükrederim sana,
      Tanrım sensin, yüceltirim seni.

    118:29 RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur.

119.Bölüm

    119:1 Ne mutlu yolları temiz olanlara,
      RAB'bin yasasına göre yaşayanlara!
    119:2 Ne mutlu O'nun öğütlerine uyanlara,
      Bütün yüreğiyle O'na yönelenlere!
    119:3 Hiç haksızlık etmezler,
      O'nun yolunda yürürler.
    119:4 Koyduğun koşullara
      Dikkatle uyulmasını buyurdun.
    119:5 Keşke kararlı olsam
      Senin kurallarına uymakta!
    119:6 Hiç utanmayacağım,
      Bütün buyruklarını izledikçe.
    119:7 Şükredeceğim sana temiz yürekle,
      Adil hükümlerini öğrendikçe.
    119:8 Kurallarını yerine getireceğim,
      Bırakma beni hiçbir zaman!

120.Bölüm

120:0 Hac ilahisi 
    120:1 Sıkıntıya düşünce RAB'be seslendim;
      Yanıtladı beni.
    120:2 Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan,
      Aldatıcı dillerden!

    120:3 Ey aldatıcı dil,
      RAB ne verecek sana,
      Daha ne verecek?
    120:4 Yiğidin sivri oklarıyla
      Retem çalısından alevli korlar!

    120:5 Vay bana, Meşek'te garip kaldım sanki,
      Kedar çadırları arasında oturdum.
    120:6 Fazla kaldım
      Barıştan nefret edenler arasında.
    120:7 Ben barış yanlısıyım,
      Ama söze başladığımda,
      Onlar savaşa kalkıyor!

121.Bölüm

121:0 Hac ilahisi
    121:1 Gözlerimi dağlara kaldırıyorum,
      Nereden yardım gelecek?
    121:2 Yeri göğü yaratan
      RAB'den gelecek yardım.

    121:3 O ayaklarının kaymasına izin vermez,
      Seni koruyan uyuklamaz.
    121:4 İsrail'in koruyucusu ne uyur ne uyuklar.

    121:5 Senin koruyucun RAB'dir,
      O sağ yanında sana gölgedir.
    121:6 Gündüz güneş,
      Gece ay sana zarar vermez.

    121:7 RAB her kötülükten seni korur,
      Esirger canını.
    121:8 Şimdiden sonsuza dek
      RAB koruyacak gidişini, gelişini.

122.Bölüm

122:0 Davut'un hac ilahisi
    122:1 Bana: «RAB'bin evine gidelim» dendikçe
      Sevinirim.
    122:2 Ayaklarımız senin kapılarında,
      Ey Yeruşalim!

    122:3 Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir
      Yeruşalim!
    122:4 Oymaklar çıkar oraya, RAB'bin oymakları,
      İsrail'e verilen öğüt uyarınca,
      RAB'bin adına şükretmek için.
    122:5 Çünkü orada yargı tahtları,
      Davut soyunun tahtları kurulmuştur.

    122:6 Esenlik dileyin Yeruşalim'e:
      «Huzur bulsun seni sevenler!
    122:7 Surlarına esenlik,
      Saraylarına huzur egemen olsun!»
    122:8 Kardeşlerim, dostlarım için,
      «Esenlik olsun sana!» derim.
    122:9 Tanrımız RAB'bin evi için
      İyilik dilerim sana.

123.Bölüm

123:0 Hac ilahisi
    123:1 Gözlerimi sana kaldırıyorum,
      Ey göklerde taht kuran!
    123:2 Nasıl kulların gözleri efendilerinin,
      Hizmetçinin gözleri hanımının eline bakarsa,
      Bizim gözlerimiz de RAB Tanrımız'a öyle bakar,
      O bize acıyıncaya dek.

    123:3 Acı bize, ya RAB, acı;
      Gördüğümüz hakaret yeter de artar.
    123:4 Rahat yaşayanların alayları,
      Küstahların hakareti
      Canımıza yetti.

124.Bölüm

124:0 Davut'un hac ilahisi
    124:1 RAB bizden yana olmasaydı,
      Desin şimdi İsrail:
    124:2 RAB bizden yana olmasaydı,
      İnsanlar bize saldırdığında,
    124:3 Diri diri yutarlardı bizi,
      Öfkeleri bize karşı alevlenince.
    124:4 Sular silip süpürürdü bizleri,
      Seller geçerdi üzerimizden.
    124:5 Kabaran sular
      Aşardı başımızdan.

    124:6 Övgüler olsun
      Bizi onların ağzına yem etmeyen RAB'be!
    124:7 Bir kuş gibi
      Kurtuldu canımız avcının tuzağından,
      Kırıldı tuzak, kurtulduk.
    124:8 Yeri göğü yaratan
      RAB'bin adı yardımcımızdır.

125.Bölüm

125:0 Hac ilahisi
    125:1 RAB'be güvenenler Siyon Dağı'na benzer,
      Sarsılmaz, sonsuza dek durur.
    125:2 Dağlar Yeruşalim'i nasıl kuşatmışsa,
      RAB de halkını öyle kuşatmıştır,
      Şimdiden sonsuza dek.

    125:3 Kalmayacak kötülerin asası,
      Doğruların payına düşen toprakta,
      Yoksa doğrular haksızlığa el uzatabilir.
    125:4 İyilik et, ya RAB,
      İyilere, yüreği temiz olanlara.
    125:5 Ama kendi halkından eğri yollara sapanları,
      RAB kötü uluslarla birlikte kovacak.

    İsrail'e esenlik olsun!

126.Bölüm

126:0 Hac ilahisi
    126:1 RAB sürgünleri Siyon'a geri getirince, 
      Rüya gibi geldi bize.
    126:2 Ağzımız gülüşlerle,
      Dilimiz sevinç çığlıklarıyla doldu.
      «RAB onlar için büyük işler yaptı»
      Diye konuşuldu uluslar arasında.
    126:3 RAB bizim için büyük işler yaptı,
      Sevinç doldu içimiz.

    126:4 Ya RAB, eski gönencimize kavuştur bizi,
      Negev'de suya kavuşan vadiler gibi.
    126:5 Gözyaşları içinde ekenler,
      Sevinç çığlıklarıyla biçecek;
    126:6 Ağlayarak tohum çuvalını taşıyıp dolaşan,
      Sevinç çığlıkları atarak demetlerle dönecek.

127.Bölüm

127:0 Süleyman'ın hac ilahisi
    127:1 Evi RAB yapmazsa,
      Yapıcılar boşuna didinir.
      Kenti RAB korumazsa,
      Bekçi boşuna bekler.
    127:2 Boşuna erken kalkıp
      Geç yatıyorsunuz.
      Ey zahmetle kazanılan ekmeği yiyenler,
      RAB sevdiklerinin rahat uyumasını sağlar.

    127:3 Çocuklar RAB'bin verdiği bir armağandır,
      Rahmin ürünü bir ödüldür.
    127:4 Yiğidin elinde nasılsa oklar,
      Öyledir gençlikte doğan çocuklar.
    127:5 Ne mutlu ok kılıfı onlarla dolu insana!
      Kent kapısında  hasımlarıyla tartışırken
      Utanç duymayacaklar.

128.Bölüm

128:0 Hac ilahisi
    128:1 Ne mutlu RAB'den korkana,
      O'nun yolunda yürüyene!

    128:2 Emeğinin ürününü yiyeceksin,
      Mutlu ve başarılı olacaksın.
    128:3 Eşin evinde verimli bir asma gibi olacak;
      Çocukların zeytin filizleri gibi sofranın çevresinde.
    128:4 İşte RAB'den korkan kişi
      Böyle kutsanacak.

    128:5 RAB seni Siyon'dan kutsasın!
      Yeruşalim'in gönencini göresin,
      Bütün yaşamın boyunca!
    128:6 Çocuklarının çocuklarını göresin!

    İsrail'e esenlik olsun!

129.Bölüm

129:0 Hac ilahisi
    129:1 Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar;
      Şimdi söylesin İsrail:

    129:2 «Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar,
      Ama yenemediler beni.
    129:3 Çiftçiler saban sürdüler sırtımda,
      Upuzun iz bıraktılar.»
    129:4 Ama RAB adildir,
      Kesti kötülerin bağlarını.

    129:5 Siyon'dan nefret eden herkes
      Utanç içinde geri çekilsin.
    129:6 Damlardaki ota,
      Büyümeden kuruyan ota dönsünler.
    129:7 Orakçı avucunu,
      Demetçi kucağını dolduramaz onunla.
    129:8 Yoldan geçenler de,
      «RAB sizi kutsasın,
      RAB'bin adıyla sizi kutsarız» demezler.

130.Bölüm

130:0 Hac ilahisi
    130:1 Derinliklerden sana sesleniyorum, ya RAB,
    130:2 Sesimi işit, ya Rab,
      Yalvarışıma iyi kulak ver!

    130:3 Ya RAB, sen suçların hesabını tutsan,
      Kim ayakta kalabilir, ya Rab?
    130:4 Ama sen bağışlayıcısın,
      Öyle ki senden korkulsun.

    130:5 RAB'bi gözlüyorum,
      Canım RAB'bi gözlüyor,
      Umut bağlıyorum O'nun sözüne.
    130:6 Sabahı gözleyenlerden,
      Evet, sabahı gözleyenlerden daha çok,
      Canım Rab'bi gözlüyor.

    130:7 Ey İsrail, RAB'be umut bağla!
      Çünkü RAB'de sevgi,
      Tam kurtuluş vardır.
    130:8 İsrail'i bütün suçlarından
      Fidyeyle O kurtaracaktır.

131.Bölüm

131:0 Davut'un hac ilahisi
    131:1 Ya RAB, yüreğimde gurur yok,
      Gözüm yükseklerde değil.
      Büyük işlerle,
      Kendimi aşan harika işlerle uğraşmıyorum.
    131:2 Tersine, ana kucağında sütten kesilmiş çocuk gibi,
      Kendimi yatıştırıp huzur buldum,
      Sütten kesilmiş çocuğa döndüm.
    131:3 Ey İsrail, RAB'be umut bağla
      Şimdiden sonsuza dek!

132.Bölüm

132:0 Hac ilahisi
    132:1 132:2 Ya RAB, Davut'un hatırı için,
      Çektiği bütün zorlukları,
      Sana nasıl ant içtiğini,
      Yakup'un güçlü Tanrısı'na adak adadığını anımsa:
    132:3 «Evime gitmeyeceğim,
      Yatağıma uzanmayacağım,
    132:4 Gözlerime uyku girmeyecek,
      Göz kapaklarım kapanmayacak,
    132:5 RAB'be bir yer,
      Yakup'un güçlü Tanrısı'na bir konut buluncaya dek.»

    132:6 Antlaşma Sandığı'nın Efrata'da olduğunu duyduk,
      Onu Yaar kırlarında bulduk.
    132:7 «RAB'bin konutuna gidelim,
      Ayağının taburesi önünde tapınalım» dedik.

    132:8 Çık, ya RAB, yaşayacağın yere,
      Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.
    132:9 Kâhinlerin doğruluğu kuşansın,
      Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

    132:10 Kulun Davut'un hatırı için,
      Meshettiğin krala yüz çevirme.
    132:11 RAB Davut'a kesin ant içti,
      Andından dönmez:
      «Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.
    132:12 Eğer oğulların antlaşmama,
      Vereceğim öğütlere uyarlarsa,
      Onların oğulları da sonsuza dek
      Senin tahtına oturacak.»

    132:13 Çünkü RAB Siyon'u seçti,
      Onu konut edinmek istedi.
    132:14 «Sonsuza dek yaşayacağım yer budur» dedi,
      «Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.
    132:15 Çok bereketli kılacağım erzakını,
      Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.
    132:16 Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini;
      Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.
    132:17 Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım,
      Meshettiğim kralın soyunu
      Işık olarak sürdüreceğim.
    132:18 Düşmanlarını utanca bürüyeceğim,
      Ama onun başındaki taç parıldayacak.»

133.Bölüm

133:0 Davut'un hac ilahisi
    133:1 Ne iyi, ne güzeldir,
      Birlik içinde kardeşçe yaşamak!
    133:2 Başa sürülen değerli yağ gibi,
      Sakaldan, Harun'un sakalından
      Kaftanının yakasına dek inen yağ gibi.
    133:3 Hermon Dağı'na yağan çiy
      Siyon dağlarına yağıyor sanki.
      Çünkü RAB orada bereketi,
      Sonsuz yaşamı buyurdu.

134.Bölüm

134:0 Hac ilahisi
    134:1 Ey sizler, RAB'bin bütün kulları,
      RAB'bin Tapınağı'nda gece hizmet edenler,
      O'na övgüler sunun!
    134:2 Ellerinizi kutsal yere doğru kaldırıp
      RAB'be övgüler sunun!

    134:3 Yeri göğü yaratan
      RAB kutsasın sizi Siyon'dan.

135.Bölüm

135:0
    135:1 135:2 RAB'be övgüler sunun!
      RAB'bin adına övgüler sunun,
      Ey RAB'bin kulları!
      Ey sizler, RAB'bin Tapınağı'nda,
      Tanrımız'ın Tapınağı'nın avlularında hizmet edenler,
      Övgüler sunun!
    135:3 RAB'be övgüler sunun,
      Çünkü RAB iyidir.
      Adını ilahilerle övün,
      Çünkü hoştur bu.
    135:4 RAB kendine Yakup soyunu,
      Öz halkı olarak İsrail'i seçti.

    135:5 Biliyorum, RAB büyüktür,
      Rabbimiz bütün ilahlardan üstündür.
    135:6 RAB ne isterse yapar,
      Göklerde, yeryüzünde,
      Denizlerde, bütün derinliklerde.
    135:7 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir,
      Yağmur için şimşek çaktırır,
      Ambarlarından rüzgar estirir.

    135:8 İnsanlardan hayvanlara dek
      Mısır'da ilk doğanları öldürdü.
    135:9 Ey Mısır, senin orta yerinde,
      Firavunla bütün görevlilerine
      Belirtiler, şaşılası işler gösterdi.
    135:10 Birçok ulusu bozguna uğrattı,
      Güçlü kralları öldürdü:
    135:11 Amorlu kral Sihon'u,
      Başan Kralı Og'u,
      Bütün Kenan krallarını.
    135:12 Topraklarını mülk,
      Evet, mülk olarak halkı İsrail'e verdi.

    135:13 Ya RAB, adın sonsuza dek sürecek,
      Bütün kuşaklar seni anacak.
    135:14 RAB halkını haklı çıkarır,
      Kullarına acır.

    135:15 Ulusların putları altın ve gümüşten yapılmış,
      İnsan elinin eseridir.
    135:16 Ağızları var, konuşmazlar,
      Gözleri var, görmezler,
    135:17 Kulakları var, duymazlar,
      Soluk alıp vermezler.
    135:18 Onları yapan, onlara güvenen herkes
      Onlar gibi olacak!

    135:19 Ey İsrail halkı, RAB'be övgüler sun!
      Ey Harun soyu, RAB'be övgüler sun!
    135:20 Ey Levi soyu, RAB'be övgüler sun!
      RAB'be övgüler sunun, ey RAB'den korkanlar!
    135:21 Yeruşalim'de oturan RAB'be
      Siyon'dan övgüler sunulsun!

    RAB'be övgüler sunun!

136.Bölüm

    136:1 Şükredin RAB'be, çünkü O iyidir,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:2 Şükredin tanrılar Tanrısı'na,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:3 Şükredin rabler Rabbi'ne,
      Sevgisi sonsuzdur;

    136:4 Büyük harikalar yapan tek varlığa,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:5 Gökleri bilgece yaratana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:6 Yeri sular üzerine yayana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:7 Büyük ışıklar yaratana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:8 Gündüze egemen olsun diye güneşi,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:9 Geceye egemen olsun diye ayı ve yıldızları yaratana,
      Sevgisi sonsuzdur;

    136:10 Mısır'da ilk doğanları öldürene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:11 136:12 Güçlü eli, kudretli koluyla
      Sevgisi sonsuzdur;
      İsrail'i Mısır'dan çıkarana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:13 Kızıldeniz'i ikiye bölene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:14 İsrail'i ortasından geçirene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:15 Firavunla ordusunu Kızıldeniz'e dökene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:16 Kendi halkını çölde yürütene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:17 Büyük kralları vurana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:18 Güçlü kralları öldürene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:19 Amorlu kral Sihon'u,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:20 Başan Kralı Og'u öldürene,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:21 136:22 Topraklarını mülk olarak,
      Sevgisi sonsuzdur;
      Kulu İsrail'e mülk verene,
      Sevgisi sonsuzdur;

    136:23 Düşkün günlerimizde bizi anımsayana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:24 Düşmanlarımızdan bizi kurtarana,
      Sevgisi sonsuzdur;
    136:25 Bütün canlılara yiyecek verene,
      Sevgisi sonsuzdur;

    136:26 Şükredin Göklerin Tanrısı'na,
      Sevgisi sonsuzdur.

137.Bölüm

    137:1 Babil ırmakları kıyısında oturup
      Siyon'u andıkça ağladık;
    137:2 Çevredeki kavaklara
      Lirlerimizi astık.
    137:3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,
      Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,
      «Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!» diyorlardı.

    137:4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini
      El toprağında?
    137:5 Ey Yeruşalim, seni unutursam,
      Sağ elim kurusun.
    137:6 Seni anmaz,
      Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam,
      Dilim damağıma yapışsın!

    137:7 Yeruşalim'in düştüğü gün,
      «Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!»
      Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

    137:8 Ey sen, yıkılası Babil kızı,
      Bize yaptıklarını
      Sana ödetecek olana ne mutlu!
    137:9 Ne mutlu senin yavrularını tutup
      Kayalarda parçalayacak insana!

138.Bölüm

138:0 Davut'un mezmuru
    138:1 Bütün yüreğimle sana şükrederim, ya RAB,
      İlahlar önünde seni ilahilerle överim.
    138:2 Kutsal tapınağına doğru eğilir,
      Adına şükrederim,
      Sevgin, sadakatin için.
      Çünkü adını ve sözünü her şeyden üstün tuttun.
    138:3 Seslendiğim gün bana yanıt verdin,
      İçime güç koydun, beni yüreklendirdin.

    138:4 Şükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarının tümü,
      Çünkü ağzından çıkan sözleri işittiler.
    138:5 Yaptığın işleri ezgilerle övsünler, ya RAB,
      Çünkü çok yücesin.

    138:6 RAB yüksekse de,
      Alçakgönüllüleri gözetir,
      Küstahları uzaktan tanır.

    138:7 Sıkıntıya düşersem, canımı korur,
      Düşmanlarımın öfkesine karşı el kaldırırsın,
      Sağ elin beni kurtarır.
    138:8 Ya RAB, her şeyi yaparsın benim için.
      Sevgin sonsuzdur, ya RAB,
      Elinin eserini bırakma!

139.Bölüm

139:0 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru
    139:1 Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
    139:2 Oturup kalkışımı bilirsin,
      Niyetimi uzaktan anlarsın.
    139:3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin,
      Bütün yaptıklarımdan haberin var.
    139:4 Daha sözü ağzıma almadan,
      Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
    139:5 Beni çepeçevre kuşattın,
      Elini üzerime koydun.
    139:6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi,
      Başa çıkamam, erişemem.

    139:7 Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan,
      Nereye kaçabilirim huzurundan?
    139:8 Göklere çıksam, oradasın,
      Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
    139:9 Seherin kanatlarını alıp uçsam,
      Denizin ötesine konsam,
    139:10 Orada bile elin yol gösterir bana,
      Sağ elin tutar beni.
    139:11 Desem ki, «Karanlık beni kaplasın,
      Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.»
    139:12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için,
      Gece, gündüz gibi ışıldar,
      Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

    139:13 İç varlığımı sen yarattın,
      Annemin rahminde beni sen ördün.
    139:14 Sana övgüler sunarım,
      Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.
      Ne harika işlerin var!
      Bunu çok iyi bilirim.
    139:15 Gizli yerde yaratıldığımda,
      Yerin derinliklerinde örüldüğümde,
      Bedenim senden gizli değildi.
    139:16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;
      Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,
      Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
    139:17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,
      Sayıları ne çok!
    139:18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.
      Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

    139:19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen!
      Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
    139:20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar,
      Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
    139:21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden?
      Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
    139:22 Onlardan tümüyle nefret ediyor,
      Onları düşman sayıyorum.
    139:23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi,
      Sına beni, öğren kaygılarımı.
    139:24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı,
      Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

140.Bölüm

140:0 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru
    140:1 Ya RAB, kurtar beni kötü insandan,
      Koru beni zorbadan.
    140:2 Onlar yüreklerinde kötülük tasarlar,
      Savaşı sürekli körükler,
    140:3 Yılan gibi dillerini bilerler,
      Engerek zehiri var dudaklarının altında. Sela

    140:4 Ya RAB, sakın beni kötünün elinden,
      Koru beni zorbadan;
      Bana çelme takmayı tasarlıyorlar.
    140:5 Küstahlar benim için tuzak kurdu,
      Haydutlar ağ gerdi;
      Yol kenarına kapan koydular benim için. Sela

    140:6 Sana diyorum, ya RAB: «Tanrım sensin.»
      Yalvarışıma kulak ver, ya RAB.
    140:7 Ey Egemen RAB, güçlü kurtarıcım,
      Savaş gününde başımı korudun.
    140:8 Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB,
      Tasarılarını ileri götürme!
      Yoksa gurura kapılırlar. Sela

    140:9 Beni kuşatanların başını,
      Dudaklarından dökülen fesat kaplasın.
    140:10 Kızgın korlar yağsın üzerlerine!
      Ateşe, dipsiz çukurlara atılsınlar,
      Bir daha kalkamasınlar.
    140:11 İftiracılara ülkede hayat kalmasın,
      Felaket zorbaları amansızca avlasın.
    140:12 Biliyorum, RAB mazlumun davasını savunur,
      Yoksulları haklı çıkarır.
    140:13 Kuşkusuz doğrular senin adına şükredecek,
      Dürüstler senin huzurunda oturacak.

141.Bölüm

141:0 Davut'un mezmuru
    141:1 Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş!
      Sana yakarınca sesime kulak ver!
    141:2 Duam önünde yükselen buhur gibi,
      El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

    141:3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy,
      Dudaklarımın kapısını koru!
    141:4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,
      Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;
      Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

    141:5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,
      Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,
      Başım reddetmez onu.
      Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
    141:6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca,
      Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

    141:7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,
      Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
    141:8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB,
      Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
    141:9 Koru beni kurdukları tuzaktan,
      Suç işleyenlerin kapanlarından.
    141:10 Ben güvenlik içinde geçip giderken,
      Kendi ağlarına düşsün kötüler.

142.Bölüm

142:0 Davut'un Maskili - Mağaradayken ettiği dua
    142:1 Yüksek sesle yakarıyorum RAB'be,
      Yüksek sesle RAB'be yalvarıyorum.

    142:2 Önüne döküyorum yakınmalarımı,
      Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.
    142:3 Bunalıma düştüğümde,
      Gideceğim yolu sen bilirsin.
      Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.
    142:4 Sağıma bak da gör,
      Kimse saymıyor beni,
      Sığınacak yerim kalmadı,
      Kimse aramıyor beni.

    142:5 Sana haykırıyorum, ya RAB:
      «Sığınağım,
      Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin» diyorum.
    142:6 Haykırışıma kulak ver,
      Çünkü çok çaresizim;
      Kurtar beni ardıma düşenlerden,
      Çünkü benden güçlüler.
    142:7 Çıkar beni zindandan,
      Adına şükredeyim.
      O zaman doğrular çevremi saracak,
      Bana iyilik ettiğin için.

143.Bölüm

143:0 Davut'un mezmuru
    143:1 Duamı işit, ya RAB,
      Yalvarışlarıma kulak ver!
      Sadakatinle, doğruluğunla yanıtla beni!
    143:2 Kulunla yargıya girme,
      Çünkü hiçbir canlı senin karşında aklanmaz.

    143:3 Düşman beni kovalıyor,
      Ezip yere seriyor.
      Çoktan ölmüş olanlar gibi,
      Beni karanlıklarda oturtuyor.
    143:4 Bu yüzden bunalıma düştüm,
      Yüreğim perişan.

    143:5 Geçmiş günleri anıyor,
      Bütün yaptıklarını derin derin düşünüyor,
      Ellerinin işine bakıp dalıyorum.
    143:6 Ellerimi sana açıyorum,
      Canım kurak toprak gibi sana susamış. Sela

    143:7 Çabuk yanıtla beni, ya RAB,
      Tükeniyorum.
      Çevirme benden yüzünü,
      Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.
    143:8 Sabahları duyur bana sevgini,
      Çünkü sana güveniyorum;
      Bana gideceğim yolu bildir,
      Çünkü duam sanadır.

    143:9 Düşmanlarımdan kurtar beni, ya RAB;
      Sana sığınıyorum.
    143:10 Bana istemini yapmayı öğret,
      Çünkü Tanrım'sın benim.
      Senin iyi Ruhun
      Düz yolda bana öncülük etsin!

    143:11 Ya RAB, adın uğruna yaşam ver bana,
      Doğruluğunla kurtar beni sıkıntıdan.
    143:12 Sevginden ötürü,
      Öldür düşmanlarımı,
      Yok et bütün hasımlarımı,
      Çünkü senin kulunum ben.

144.Bölüm

144:0 Davut'un mezmuru
    144:1 Ellerime vuruşmayı,
      Parmaklarıma savaşmayı öğreten
      Kayam RAB'be övgüler olsun!
    144:2 O'dur benim vefalı dostum, kalem,
      Kurtarıcım, kulem,
      Kalkanım, O'na sığınırım;
      O'dur halkları bana boyun eğdiren!

    144:3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin,
      İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?
    144:4 İnsan bir soluğu andırır,
      Günleri geçici bir gölge gibidir.

    144:5 Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in,
      Dokun dağlara, tütsünler.
    144:6 Şimşek çaktır, dağıt düşmanı,
      Savur oklarını, şaşkına çevir onları.
    144:7 Yukarıdan elini uzat, kurtar beni;
      Çıkar derin sulardan,
      Al eloğlunun elinden.
    144:8 Onların ağzı yalan saçar,
      Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

    144:9 Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim,
      Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.
    144:10 Sensin kralları zafere ulaştıran,
      Kulun Davut'u kötülük kılıcından kurtaran.
    144:11 Kurtar beni, özgür kıl
      Eloğlunun elinden.
      Onların ağzı yalan saçar,
      Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

    144:12 O zaman gençliğinde
      Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız,
      Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.
    144:13 Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız;
      Binlerce, on binlerce yavrulayacak
      Çayırlarda davarlarımız.
    144:14 Semiz olacak sığırlarımız;
      Surlarımıza gedik açılmayacak,
      İnsanlarımız sürgün edilmeyecek,
      Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!

    144:15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka!
      Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!

145.Bölüm

145:0 Davut'un övgü ilahisi
    145:1 Ey Tanrım, ey Kral, seni yücelteceğim,
      Adını sonsuza dek öveceğim.
    145:2 Seni her gün övecek,
      Adını sonsuza dek yücelteceğim.
    145:3 RAB büyüktür, yalnız O övgüye yaraşıktır,
      Akıl ermez büyüklüğüne.

    145:4 Yaptıkların kuşaktan kuşağa şükranla anılacak,
      Güçlü işlerin duyurulacak.
    145:5 Düşüneceğim harika işlerini,
      İnsanlar büyüklüğünü, yüce görkemini konuşacak.
    145:6 Yaptığın müthiş işlerin gücünden söz edecekler,
      Ben de senin büyüklüğünü duyuracağım.
    145:7 Eşsiz iyiliğinin anılarını kutlayacak,
      Sevinç ezgileriyle övecekler doğruluğunu.
    145:8 RAB lütufkâr ve sevecendir,
      Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
    145:9 RAB herkese iyi davranır,
      Sevecenliği bütün yapıtlarını kapsar.

    145:10 Bütün yapıtların sana şükreder, ya RAB,
      Sadık kulların sana övgüler sunar.
    145:11 Krallığının yüceliğini anlatır,
      Kudretini konuşur;
    145:12 Herkes senin gücünü,
      Krallığının yüce görkemini bilsin diye.
    145:13 Senin krallığın ebedi krallıktır,
      Egemenliğin kuşaklar boyunca sürer.

    RAB verdiği bütün sözleri tutar,
      Her davranışı sadıktır.
    145:14 RAB her düşene destek olur,
      İki büklüm olanları doğrultur.
    145:15 Herkesin umudu sende,
      Onlara yiyeceklerini zamanında veren sensin.
    145:16 Elini açar,
      Bütün canlıları doyurursun dilediklerince.
    145:17 RAB bütün davranışlarında adil,
      Yaptığı bütün işlerde sevecendir.
    145:18 RAB kendisine yakaran,
      İçtenlikle yakaran herkese yakındır.
    145:19 Dileğini yerine getirir kendisinden korkanların,
      Feryatlarını işitir, onları kurtarır.
    145:20 RAB korur kendisini seven herkesi,
      Yok eder kötülerin hepsini.

    145:21 RAB'be övgüler sunsun ağzım!
      Bütün canlılar O'nun kutsal adına,
      Sonsuza dek övgüler dizsin.

146.Bölüm

    146:1 RAB'be övgüler sunun!
      Ey gönlüm, RAB'be övgüler sun.
    146:2 Yaşadıkça RAB'be övgüler sunacak,
      Var oldukça Tanrım'a ilahiler söyleyeceğim.

    146:3 Önderlere,
      Sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.
    146:4 O son soluğunu verince toprağa döner,
      O gün tasarıları da biter.

    146:5 Ne mutlu yardımcısı Yakup'un Tanrısı olan insana,
      Umudu Tanrısı RAB'de olana!
    146:6 Yeri göğü,
      Denizi ve içindeki her şeyi yaratan,
      Sonsuza dek sadık kalan,
    146:7 Ezilenlerin hakkını alan,
      Açlara yiyecek sağlayan O'dur.

    RAB tutsakları özgür kılar,
    146:8 Körlerin gözünü açar,
      İki büklüm olanları doğrultur,
      Doğruları sever.
    146:9 RAB garipleri korur,
      Öksüze, dul kadına yardım eder,
      Kötülerin yolunuysa saptırır.

    146:10 RAB Tanrın sonsuza dek, ey Siyon,
      Kuşaklar boyunca egemenlik sürecek.

    RAB'be övgüler sunun!

147.Bölüm

    147:1 RAB'be övgüler sunun!
      Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek!
      O'na övgü yaraşır.
    147:2 RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i,
      Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.
    147:3 O kırık kalplileri iyileştirir,
      Yaralarını sarar.
    147:4 Yıldızların sayısını belirler,
      Her birini adıyla çağırır.
    147:5 Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür,
      Sınırsızdır anlayışı.
    147:6 RAB mazlumlara yardım eder,
      Kötüleri yere çalar.

    147:7 RAB'be şükran ezgileri okuyun,
      Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.
    147:8 O'dur gökleri bulutlarla kaplayan,
      Yeryüzüne yağmur sağlayan,
      Dağlarda ot bitiren.
    147:9 O yiyecek sağlar hayvanlara,
      Bağrışan kuzgun yavrularına.
    147:10 Ne atın gücünden zevk alır,
      Ne de insanın yiğitliğinden  hoşlanır.
    147:11 RAB kendisinden korkanlardan,
      Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

    147:12 RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim!
      Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!
    147:13 Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar,
      İçindeki halkı kutsar.
    147:14 Sınırlarını esenlik içinde tutar,
      Seni en iyi buğdayla doyurur.
    147:15 Yeryüzüne buyruğunu gönderir,
      Sözü çarçabuk yayılır.
    147:16 Yapağı gibi kar yağdırır,
      Kırağıyı kül gibi saçar.
    147:17 Aşağıya iri iri dolu savurur,
      Kim dayanabilir soğuğuna?
    147:18 Buyruk verir, eritir buzları,
      Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
    147:19 Sözünü Yakup soyuna,
      Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.
    147:20 Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu,
      Onlar O'nun ilkelerini bilmezler.

    RAB'be övgüler sunun!

148.Bölüm

    148:1 RAB'be övgüler sunun!
      Göklerden RAB'be övgüler sunun,
      Yücelerde O'na övgüler sunun!
    148:2 Ey bütün melekleri, O'na övgüler sunun,
      Övgüler sunun O'na, ey bütün göksel orduları!
    148:3 Ey güneş, ay, O'na övgüler sunun,
      Övgüler sunun O'na, ey ışıldayan bütün yıldızlar!
    148:4 Ey göklerin gökleri
      Ve göklerin üstündeki sular,
      O'na övgüler sunun!
    148:5 RAB'bin adına övgüler sunsunlar,
      Çünkü O buyruk verince, var oldular;
    148:6 Bozulmayacak bir kural koyarak,
      Onları sonsuza dek yerlerine oturttu.

    148:7 Yeryüzünden RAB'be övgüler sunun,
      Ey deniz canavarları, bütün enginler,
    148:8 Şimşek, dolu, kar, bulutlar,
      O'nun buyruğuna uyan fırtınalar,
    148:9 Dağlar, bütün tepeler,
      Meyve ağaçları, sedir ağaçları,
    148:10 Yabanıl ve evcil hayvanlar,
      Sürüngenler, uçan kuşlar,
    148:11 Yeryüzünün kralları, bütün halklar,
      Önderler, yeryüzünün bütün yöneticileri,
    148:12 Delikanlılar, genç kızlar,
      Yaşlılar, çocuklar!
    148:13 RAB'bin adına övgüler sunsunlar,
      Çünkü yalnız O'nun adı yücedir.
      O'nun yüceliği yerin göğün üstündedir.
    148:14 RAB kendi halkını güçlü kıldı,
      Bütün sadık kullarına,
      Kendisine yakın olan halka,
      İsrailliler'e ün kazandırdı.

    RAB'be övgüler sunun!

149.Bölüm

    149:1 RAB'be övgüler sunun!
      RAB'be yeni bir ezgi söyleyin,
      Sadık kullarının toplantısında
      O'nu ezgilerle övün!
    149:2 İsrail Yaratıcısı'nda sevinç bulsun,
      Siyon halkı Kralları'yla coşsun!
    149:3 Dans ederek övgüler sunsunlar O'nun adına,
      Tef ve lir çalarak O'nu ilahilerle övsünler!

    149:4 Çünkü RAB halkından hoşlanır,
      Alçakgönüllüleri zafer tacıyla süsler.
    149:5 Bu onurla mutlu olsun sadık kulları,
      Sevinç ezgileri okusunlar yataklarında!
    149:6 Ağızlarında Tanrı'ya yüce övgüler,
      Ellerinde iki ağızlı kılıçla
    149:7 Uluslardan öç alsınlar,
      Halkları cezalandırsınlar,
    149:8 Krallarını zincire,
      Soylularını prangaya vursunlar!
    149:9 Yazılan kararı onlara uygulasınlar!
      Bütün sadık kulları için onurdur bu.

    RAB'be övgüler sunun!

150.Bölüm

    150:1 RAB'be övgüler sunun!

    Kutsal yerde Tanrı'ya övgüler sunun!
      Gücünü gösteren göklerde övgüler sunun O'na!
    150:2 Övgüler sunun O'na güçlü işleri için!
      Övgüler sunun O'na eşsiz büyüklüğüne yaraşır biçimde!

    150:3 Boru çalarak O'na övgüler sunun!
      Çenkle ve lirle O'na övgüler sunun!
    150:4 Tef ve dansla O'na övgüler sunun!
      Saz ve neyle O'na övgüler sunun!
    150:5 Zillerle O'na övgüler sunun!
      Çınlayan zillerle O'na övgüler sunun!
    150:6 Bütün canlı varlıklar RAB'be övgüler sunsun!

    RAB'be övgüler sunun!

ÖZDEYİŞLER

1.Bölüm

    1:1 Davut oğlu İsrail Kralı Süleyman'ın özdeyişleri:
    1:2 Bu özdeyişler, bilgeliğe ve terbiyeye ulaşmak,
      Akıllıca sözleri anlamak,
    1:3 Başarıya götüren terbiyeyi edinip
      Doğru, haklı ve adil olanı yapmak,
    1:4 Saf kişiyi ihtiyatlı,
      Genç adamı bilgili ve sağgörülü kılmak içindir.
    1:5 1:6 Özdeyişlerle benzetmeleri,
      Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için
      Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın,
      Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.