gurup vakti - hanlar hani

hanlar hanı    

hanlar hanı –hey hanlar hanı acabalar otağ kurmuş dört konak ötemize -senin hala haberin yok vurdum duymazlığın bu kadarına da pes doğrusu- yılan başlı tuğlarla yecüc-mecüc gibi –çin askerinden çok huzursuzluk akıncıları atlarının kuyruklarını bağlamakta olmalılar şimdi şayet dönemeçlerinde vurup eğeri fakat dönekleriyle elele –çıkmak üzereler yola belkilerimiz üzerine sefer var yeminliler çiğnemek üzere binbir umudu binbir değeri umutlarımız akacak oluk oluk sebile katlimize fetva almışlar şeytandan mümkün değil düş dünyasına sığınmak göz yummakla değişmez ki gerçekler nisan geçti mayıs geçti şimdi eylül aylardan –sonbahar bu çocuksu avuntuların artık geçti zamanı -beri bak intihar bu hanlar hanı -bile bile intihar bu

* * * * *

hanlar hanı –hey hanlar hanı neyi hallettiğini sanıyorsun pineklemekle görmüyor musun çingene kızları gibi yorulmaz ve oynak acabalar her an huzurumuzu çimdiklemekte bu gülen ayvayı ağlayan narı göz göz tırnak tırnak diş diş didiklemekte en katıksız mutluluk düşmanı şu çeribaşı şu en güvendiğimiz umutların her tökezleyişinde sokakları tutarken çılgın kahkahaları bir taraftan seni ikna etmenin telaşında aldanma hanlar hanı aldanma bu çöker kalkmaz bu başlar bitmez ulu geceler altında yüreğinde beslemekten vazgeç bu tedirginlikleri kara boa yılanları gibi çöreklenmiş sarıldıkça sarılan sıktıkça sıkan acabalar yatıyorsa susuşundan yüreklenmiş ben sensiz yarınlara nasıl inanırım- - hanlar hanı -hey hanlar hanı sen inkar edersen bu sevdayı ve bana inanmazsan bir şey kalmaz yarınlara-adım gibi bildiğim hatırlanmaz hiçbir şey- silip süpür zaman ne sendeki güzellik ne benim şairliğim
* * * * *

hanlar hanı –hey hanlar hanı bu olumsuzluklar kervansarayından alelacele yollara çıkarma bizi sırtımıza hörgüç hörgüç hasret yükleyip yüreğimize koyup deve kuyruğu kadar umut yollara çıkarma bizi alelacele –senin de bizim de bilmediğimiz bir topal eşek çilekeşliğinde –yollara çıkmaya mecbur muyuz biz acabalar altında ezilen gözlerimi unutma ucu içinde kaybolmuş yumaklar gibi unutulmuşluğun kör kuyularına doğru yuvarlanan bir korkulu zaman peşinden gurur adlı bu yaramaz kedinin sivri tırnaklı pençesinden al yarınlarımızı artık bastırmıyor yarın korkularını gözlerimizi kapatmak nisan geçti mayıs geçti şimdi eylül aylardan –sonbahar bu canına mı susadın hanlar hanı -beri bak bundan böyle yarın düşlerinde oyalanmak -bile bile intihar bu

* * * * *

hanlar hanı