gurup vakti - unutmak

unutmak    

bir yara kanar içimde altmış yedi ankarasından bir peri kızının kalem parmakları öylesine çaresiz öylesine öfkeli yüreğimi tırmalar da tırmalar "unut beni" der "unut beni" unutmak kolay gibi der işte

benden ona selam deyin turnalar "dönsün" diyor "unutmamış duy işte gün altında ağarmadan sırmalar" "dönmem" derse -bilirim der- huy işte

"yıllara" diyordun bir zamanlar bak işte o yılların eşiğindeyiz bir zamanlardan daha yıkkın daha çaresiz "gerçek" diyordun gerçeklere hala varsa inancın uzanamayacağız o yıllara biz gel bu yıllarda kalalım varsa dermanın gel hadi

bir burukluk tüter ki sorma altın salıncaklarda sallanan sonbaharın otağ kurduğu ankarada kuğulu parkta oturan donuk bakışlı bir ıstambul kızı düşünürüm güftesi unutulmuş bir türkü bestesi gibi kelimeleri kararsız dudaklarında bu bir eski sevgi -bir eski beste ama değil işte -ben kuğulu parkta hiç kuğu görmedim yalan işte- yanlış işte ve bu ıstambul kızında vefa bu kızın gözleri buğu buğu duman duman yaka silktirir adama illallah elinden illallah aman ankara sabahları gibi dayanılmaz sevdalısından başkasına bizimkisi alışkanlık işte oturup havuzu harap kuğulu parkta ıstambul kızının gelmesini beklerim kimsenin bilmediği –kim nereden bilecek- veya bir koca göl kenarında beklediğim beyaz kuğu mutlaka gelecek yalan mı yalan elbet yalan işte gerçekten güzel eski mi eski işte yeniden güzel

unuttu mu beni ıstambul kızı tutuk türküler anlamsızlığında parke taşlı yüksek kaldırımlarda ayak sürüdüğümüzü unuttu mu "yollarımız ayrı" diyordu dört yılda üç adım alamadığımız yollar başında dilediği yolunu tuttu mu "unutan unutulurmuş" derler unuttu mu -unutan unutulurmuş ancak "unutsun zaten el kadardı sevgisi kediye verse yetmez onun sevgisinden n'olacak" tamam da söylenmez tıkanır boğazıma bir hıçkırık denmez işte

bir yara kanar içimde - tam şuramda tam altmış yedi ankarasından bir ıstambul kızının acımasız parmakları yüreğimi tırmalar da tırmalar tıpkı onlarca martı gagasının bir yaralıya saldırdığı an -gibi gözlerim kararır kulaklarım uğuldar "unut beni" der "unut beni " unutmak kolay gibi der işte

unutmak