bu sevda zehirli bal
             iflah olmaz tadına bakan
             bu sevda bir kovan dolusu arı –koynunda
             her bir iğne bir çuvaldız–kımıldadıkça can yakan
             deme bir de ağaçların nerede dal dal
             deme nerede çiçeklerin yayla dolusu
             gözlerin niye bu kadar sığ –olmaz
             ben de biliyorum derviş hüseyin
             göz pınarlarından akan bu ulu su 
             çevrilince şeddat cennetine irem bağına
              kurudu gönlümdeki   cümle çiçek
               bundandır arılar koynumda durmaz
 
 
 
 
 
             umutlanma boşa ölümdür ucu
             deme öldüğümde kapanır hesap
             çürümüş kemiğe kimler can verir
             bu inkar üstü arsızlık şuçu 
             deme meyveli ağacı taşlarlar gülüm
             ayının bastığı o kızgın sacı
             terbiye bitince kaldırır hüsmen
             hasat sonu yığını harmana döküp
             rüzgarda ayırır sapla samanı
             ekini çuvala doldurur hüsmen
             sapın kaderidir tandırda yanmak
             hangi saman tandırı yıldırır hüsmen
             bu mürteci diye ihbar mı ettin
 hele bir gelsin de hesap zamanı
 gör neyi ne nasıl fişlerler gülüm
             hayatı dünyadan ibaret sanmak
             ne kadar doğruymuş bildirir hüsmen
             malik emir kulu duymaz amanı
 sacı astığı yerden kaldırır hüsmen
             görürsün birazdan besmele çekip
           kimin terbiyesine başlarlar gülüm