her kuru dere başında bir deli dumrul
her su başında bir kavm-i semud
her kuyuda bir yusuf
her haman kulesinde bir firavun durur
mısırda yer demir gök bakır 
kavimde bir cılız umut
"bir musa gelecek tamam da ne zaman
hangi ana yavrusunu nile bırakır"
dikleşir gözlerde biriken isyan
dökülür dudaklardan titreyerek
"ne zaman bitecek bir zulüm"
el cevap
"musanın asasına dönüştüğünde tüfek"


*****

unutulmasın 
cümle insanın her biri bir can taşır
bıçak kemiğe dayandığında
mazlum ana bile olsa
sabrın tükendiği yerde
eller tetiğe ulaşır
ve isyan ateşleri yandığında
korkuya dönüşür zulüm
deli dumrul kavm-i semud ve firavun
anlarlar ki bu çalım boşa
"bir dürbünlü tüfeğin tetiğinde ölüm"

 
*****

bir köroğlu dedi ki "üzüldüğüm
tüfek icat oldu mertlik bozuldu
parmak ucu kadar kurşun 
avuç içi kadar barut
bundan böyle
bir dürbünlü tüfeğin tetiğinde ölüm"
ya işte öyle

*****

boşuna dellenmesin deli dumrul
boşuna ululanmasın firavun
ve boşuna yormasın boğazını köroğlu 
meydanlarda gümbür gümbür
nara atmanın mevsimi geçti
gün başka gündür 
yiğitliğin tarifi değişti
benden selam olsun her bolu beyine
herkes ayağını denk alsın
devran değişti gülüm
bundan böyle –cümlesinin haberi olsun -
bir dürbünlü tüfeğin tetiğinde ölüm

 

  
 *****  
 

              


*************  


 



*****



ve boşuna yormasın  



boğazını köroğlu 



*****



 



23.11.2005 03:45:48 FONT>