çeteleden çentikler -2
 
 
 

    
 
  

yaşadığın bir hayat vardı 
  
 
umursamadığın eğrisini doğrusunu pek 
  
 
öldün ve bitti-veya uyardılar uyur idin
  
 
uyandın irkilerek
  
 
baktın ki toprak altındasın cesedinle baş başa
  
 
anladın ki dirildin
  
 
adem bu nisyanla malul -ölümü hep unutmuş
  
 
ve hem cahil hem zalim hem de aceleci gülüm
  
 
senin gibi benim gibi gördüğün gibi
  
 
bir doyumsuz sevgili bildiği dünyaya 
  
 
sıkı sıkı sarılan 
  
 
sülük gibi yapışan her ademi
  
 
-vadesi var istisnası yok-
  
 
gördüğün gibi ensesinden tutmuş
  
 
çekip koparmada ölüm   
  
 
 
  
 
hayat bu –biter
  
 
azrail bu-çalar kapını-vade tamam-
  
 
takvimden koparılır son yaprağın
  
 
-bu kadarı yeter- deyip beş arşınlık bir kefenle
  
 
indirirler iki metre altına toprağın
  
 
çocukların dostların canın ciğerin  
  
 
bırak evin barkın bahçen bağın
  
 
denizdeki yat sahildeki yalı
  
 
kirli gömleğin bile 
  
 
artık verese malı
  
 
 
   
 
 
  
 
işte bu iki kere iki dört -şaşmaz gerçek 
  
 
“bir korkulu eski masal” bilip inkar ettiğin
  
 
tam da karşında -gelmiş esatir-i evvelden süzülerek
  
 
uyandırılmışsın tarifsiz sarsıntılarla
  
 
karanlık topraklar altındasın -cesedin toprakta rehin
  
 
“tedirginim korkuluyum çaresizim” derken 
  
 
ellerinde çetelen baş ucunda iki melek
  
 
diyorlar “yürü teraziye hesap vaktidir”
  
 
omuzlarından iterek
  
 
uyandırıyorsam seni 
  
 
kapını çalmadan ölüm
  
 
 diyorsam ki “vakit hesap vaktidir -uyan n’olursun
  
 
ensene yapışmadan azrail 
  
 
çek kendini hesaba
  
 
hadi gülüm 
  
 
çetelen şimdiden hazır olsun”
  
 
 
  
24.04.2005 04:10:43
  
 
 
 
 
  
 
  
 
    
    




   çeteleden çentikler -2