gurup vakti - son nefesteki tovbe

son nefesteki tövbe

paçaları çemli ayakları çıplak
dalgaları şapırdatarak
iki balıkçı çıktılar kızıldeniz sularından düşünceli
"bu günün kısmeti bu kadar"
yürüyüp gittiler geceye doğru
torbalarında yorgun akşamlar
-firavunun ensesine basarak
tanrılığından habersiz-
doğan toparlak ayın ardından
silindiler bir garipsi bir sessiz

* * *

ay yarın yine doğacak
kızıldenizin bulanık suları üstüne
bu akşamdan daha toparlak
kumun bol olsun firavun
son nefesteki tövbenin
büyük ödülü olarak

* * *

bize çok musa gerek derviş hüseyin
on musa
yüz musa
bin musa
yetmez öyle
her kente her kasabaya her köye
hatta her mezraya ve hatta her eve
bize çok musa gerek- çok
biz ki
bunca hamana bunca karuna
"eyvallah eyvallah" diyerek
kızıldeniz kenarına geldik
derviş hüseyin
gördüklerimiz gitmesin zoruna
biz de şimdi fark ettik
cümle hamanlar kul
ve cümle karunlar bir pula muhtaç
beri bak
o saltanatına hayran olunan firavun
kumlar arasında çıplak

* * *

beri bak
"bugün olmadı hele yarın
yarın olsun da hele" diye diye
derviş hüseyin
tövbeyi geciktirirsek
sudan sebeplerle böyle
bakarsın bir gün -nihayet
"ecel gele can gide
küllü men aleyha faan"
azrail kapıyı çalacak elbet
at avrat mal evlat
arzusundan ibaret olan dünyada
tepinmekteysek hala "ille de daha çok pay"
veya yarım kaldıysa cennet ve huri pazarlıklarımız
tövbe için zaman bırakmadılarsa bize
son nefese kaldıysa tövbe
yazık üstü yazık vay üstü vay
sen ne dersen de
Rahmanın rahim kanatları altına
son nefesten önce sığınamadıysak eğer
o süslü püslü mezarlıklarımız
bir suyu çekilmiş kızıl denize
firavun tarlasına döner

* * *

son nefesteki tövbe